Δελτίο τύπου – “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

Η εκδρομή συνδυάστηκε και με χαλαρωτική ώρα στον επιβλητικό χώρο πέριξ του Θεάτρου πριν την παράσταση, ενώ η βραδιά που ακολούθησε στο κοίλον, αποζημίωσε και τον πιο απαιτητικό θεατή, κατά γενική ομολογία.

Σ’ ένα, απόλυτα, λιτό σκηνικό με χώμα, πέτρες κι ομοίωμα ελαφιού σαν το Πλατωνικό Σπήλαιο, με, εξίσου, απλή μουσική επένδυση, ο σκηνοθέτης θέλησε να δώσει έμφαση στις ερμηνείες των ηθοποιών. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Αγαμέμνωνας, άκρως, απαθής, κυνικός, δίχως συναίσθημα, ακόμη και στην κορύφωση του δράματος, προέταξε τη φιλοπατρία αντί του πατρικού φίλτρου, προκαλώντας το κοινό αίσθημα. Η Ιφιγένεια ερμήνευσε όχι μόνο την παιδική αλλά και τη φάση της ενηλικίωσής της. Με τρόπο λιτό και με τη φωνή της αθωότητας, αρχικά, να ικετεύει για λύτρωση και στη συνέχεια της ωριμότητας να δέχεται τη μοίρα της, αναδεικνύεται στο τέλος το σύμβολο της απόλυτης ηρωίδας. Η Κλυταιμνήστρα, ο Μενέλαος και ο Αχιλλέας ενσάρκωσαν με σαφήνεια τους ρόλους τους, συνδυάζοντας άρρηκτα το κείμενο με το ύφος και τις αντιδράσεις. Τέλος, ο Χορός, ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε δραματικού είδους, έδωσε ξεχωριστό, ηχηρό στίγμα στα χορικά σημεία του έργου, με κίνηση, ποιοτικές φωνές κι εκφράσεις στα πρόσωπα και στάθηκε, επαρκώς, στο ύψος των περιστάσεων, στηρίζοντας, αρμονικά, το συνολικό έργο.

Ευδιάκριτα, λοιπόν, μέσα από τις παραπάνω ερμηνείες είναι τα νοήματα που θέλησε να περάσει ο δραματικός ποιητής’ της φιλοπατρίας, από τη μια πλευρά, και της εθελοθυσίας από την άλλη. Δύο αξίες εφάμιλλες της εποχής του ποιητή αλλά και διαχρονικές υπό άλλη διάσταση της τρέχουσας.

Η εκδρομή ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ με την επιστροφή στο κλεινόν άστυ και με την πνευματική ικανοποόηση  όλων των συμμετεχόντων.

Τα μέλη της Πολιτιστικής ομάδας νιώθουν την ανάγκη να ευχαριστήσουν όλους για τη στήριξη στις δράσεις τους και υπόσχονται, άμεσα, περισσότερες, νέες, πολιτιστικές εξορμήσεις.

Η Πολιτιστική Ομάδα

του Α.Π.Σ. Αθηναίοι Δρομείς