01 Ιούν 32ος αγώνας θυσίας Διστόμου – δελτίο τύπου
32ος ΑΓΩΝΑΣ ΘΥΣΙΑΣ ΔΙΣΤΟΜΟΥ 29-5-2016
Και φέτος για μια ακόμη φορά ανηφορίσαμε στον Καρακόλιθο, για να συμμετάσχουμε σε ένα δρόμο που εντάσσεται κάθε χρόνο στο αγωνιστικό μας πρόγραμμα, ένα δρόμο Θυσίας όπως ονομάστηκε πριν από 32 χρόνια όταν τον έτρεξαν οι πρώτοι δρομείς.
Αν ρωτήσουμε τους πρώτους δρομείς τι ένοιωσαν ανεβαίνοντας τις ανηφοριές της διαδρομής, αυτό που θα αναπολήσουν ίσως, να είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που οι σημερινοί δρομείς, Εμείς, νοιώθουμε σήμερα.
Ένα μόνο μένει, το ίδιο πάντα κατά την ταπεινή μας γνώμη. Και αυτό είναι το συναίσθημα, το συναίσθημα το οποίο θα ξεχειλίζει από μέσα μας κάθε φορά και θα μας μεταφέρει στη μαύρη μέρα της σφαγής του Διστόμου.
72 χρόνια έχουν περάσει, από την στυγερή δολοφονία των κατοίκων του Διστόμου.
Μια ιστορία που γράφτηκε σ΄ αυτή την ελληνική γωνιά, μια ιστορία που δεν διαφέρει από τις πάμπολλες ιστορίες της υπόλοιπης πατρίδας μας.
Μια ιστορία που κάθε χρόνο την επαναλαμβάνουμε, όχι για να θυμηθούμε αυτά που ήδη έχουμε ακούσει και γνωρίζουμε, αλλά, για να ξορκίσουμε το κακό που είναι δίπλα μας, το κακό που παραμονεύει με διαφορετικές σήμερα συμπεριφορές.
Να ξορκίσουμε και ταυτόχρονα να αντισταθούμε με τις όποιες δυνάμεις έχουμε ή και την παρουσία μας, και να δηλώσουμε ότι είμαστε Εδώ, Συνεχιστές της κληρονομιάς που μας παραχωρήθηκε και Εντολοδόχοι της Ιστορίας για να την παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Σήμερα η αχλύ του χρόνου, ή η πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο δύσκολη καθώς οι κοινωνικές εξελίξεις αλλάζουν με ρυθμούς που δεν προλαβαίνουμε να τους μετρήσουμε στα ανθρώπινα όριά μας, οι αντιστάσεις μας αρχίζουν λίγο – λίγο να εξασθενούν.
Βλέπουμε και ζούμε αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές, απόρροια της αδυναμίας μας. Παρασυρόμαστε από στιγμιαίες καταστάσεις και ενδίδουμε σε καλέσματα που δεν μας πρέπουν. Και δεν μας πρέπουν γιατί είμαστε άνθρωποι, Άνθρωποι που μέσα μας ενυπάρχει πάνω από όλα το Ήθος, το Ήθος που μεταφράζεται σε Αξιοπρέπεια και όλα εκείνα τα στοιχεία που μας πρόσφερε απλόχερα η καταγωγή και η Οικογένειά μας.
32ος Αγώνας Δρόμου Θυσίας Διστόμου, η σκέψη γυρίζει πίσω στο μακρινό 1985, στα γραφεία του ΣΔΥΑ. ‘Τόσους αγώνες διοργανώνεται κάθε χρόνο, κάντε και έναν για το Δίστομο την ιδιαίτερη πατρίδα μου,’ πρότεινε ο Λουκάς, Μέλος του ΣΔΥΑ, υπάλληλος στα ΕΛΤΑ. Με ιδιαίτερη προσοχή σχεδιάστηκε και ανακοινώθηκε η διοργάνωση του αγώνα με σημείο εκκίνησης τον Καρακόλιθο και σημείο τερματισμού την πλατεία Διστόμου. Δίνοντας έτσι την συμβολική σημασία τιμητικής μνήμης, της εκκίνησης και του τερματισμού της διαδρομής για τα γεγονότα της σφαγής των 134 αιχμαλώτων στον Καρακόλιθο και της καταστροφής του χωριού του Διστόμου. Έγινε ενημέρωση στον Δήμαρχο κ. Σφουντούρη και το Δημοτικό Συμβούλιο Διστόμου και προγραμματίστηκε ο αγώνας και η ημερήσια εκδρομή για την Κυριακή 9 Ιουνίου 1985.
Κυριακή πρωί 2 Πούλμαν του ΣΔΥΑ γεμάτα δρομείς αναχώρησαν για το Δίστομο. Κανείς δεν ήξερε πόσα χιλιόμετρα ήταν η απόσταση, όλα ήταν στο περίπου. Κύριοι συντελεστές του αγώνα και μετρητές της διαδρομής ήταν τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΔΥΑ. Ο αείμνηστος Ηλίας Αποστολακόπουλος (μετρητής) ο κ. Κώστας Τσαγκαράκης και η κα. Νίτσα Μπαρτσώκα συνεπικουρούμενοι από τον άνδρα της τον κ. Αριστοτέλη Μπαρτσώκα που διέθεσε το αυτοκίνητο της επιχείρησής του για την μεταφορά των απαραίτητων υλικών του αγώνα. Στήθηκαν τρείς σταθμοί με τέντες, υδροδοσίας (με ποτηράκια). Οι χιλιομετρικές ενδείξεις καταγράφτηκαν στην άσφαλτο με ασβέστη. 11.200μέτρα ακριβής διαδρομή μέχρι σήμερα.
Κυριακή 9 Ιουνίου 1985 παραμονή της αποφράδας μέρας του Διστόμου, ένας λίβας καφτός με θερμοκρασία πάνω από 35 βαθμούς. Κυριακή απόγευμα ώρα 5 και μισή στήθηκαν στη γραμμή εκκίνησης στον Καρακόλιθο οι Δρομείς Μέλη του ΣΔΥΑ και ξεκίνησαν για το Δίστομο. Την δεύτερη χρονιά ο αγώνας έγινε με την συνδιοργάνωση του ΣΔΥΑ και του Δήμου Διστόμου. Έγινε επίσης και η καθιέρωση του αγώνα των 1200μ για παιδιά. Από την επόμενη χρονιά ο Δήμος Διστόμου ανέλαβε την εξ ολοκλήρου την διοργάνωση του αγώνα.
32 χρόνια, τα Μέλη του ΣΔΥΑ συνεχίζουν να είναι ΕΚΕΙ και να καταθέτουν με σεβασμό την πρέπουσα τιμή στα θύματα μιας ανήκουστης θηριωδίας.
Για το ΣΔΥΑ
Ελένη Μπερτσάτου